Kanał Elbląski, turystyczna perła w koronie Mazur

Największym wyzwaniem dla projektantów kanału, było pokonanie morenowych wzniesień i problem zmiennego poziomu wody między jeziorami. Stąd koncepcja skomplikowanego systemu pochylni i śluz. Zabytkowe pochylnie – Buczyniec, Kąty, Oleśnica, Jelenie i Całuny - po remoncie, nadal spełniają swoją rolę. Różnica poziomów sięga 100 m. Statki i jachty, by pokonać to przewyższenie, umieszczane są na wózkach ciągniętych po torowisku za pomocą stalowych lin poruszanych siłą kół napędzanych przez wodę. Pochylnia Całuny – zamiast koła wodnego ma zamontowaną turbinę wodną Francisa. Ciekawym rozwiązaniem na odcinku Miłomłyn – Jeziorak, jest Akwedukt Karnicki, gdzie kanał przeprowadzono na nasypie, powyżej jeziora Karnickiego.

Pierwsze odcinki tej inwestycji powstały w 1844 roku i nosiła wówczas nazwę Elbing-Osteroder Kanal. Zamierzeniem twórców, było skomunikowanie transportowe dorzecza Drwęcy z portem w Elblągu. Tędy spływała doceniana na całym świecie sosna Taborska, z której wyrabiano maszty, oraz barki pełne płodów rolnych z pruskich majątków czy artykułów przemysłowych. Ostatni odcinek, oddano do użytku dopiero w 1873.
Z czasem, dynamiczny rozwój kolejnictwa, ograniczył znaczenie gospodarcze tej drogi wodnej, nastała nowa era. W 1912 roku pierwsza grupa turystyczna przepłynęła kanał na pokładzie statku Róża Morska. Pojawiły się kolejne jednostki wycieczkowe, a rejsy pasażerskie po kanale stanowiły wielką atrakcję w regionie.
Całkowita długość kanału wraz z jego odgałęzieniami wynosi ponad 150 kilometrów. Żeglarze, turyści mogą przebierać.

Na południe od Elbląga rozpościera się morze jeziornej roślinności, które statki pokonują wąskim, wyznaczonym szlakiem. To Rezerwat Przyrody Jezioro Drużno, utworzony w 1966 roku. Celem jego powstania było zachowanie miejsc lęgowych ptactwa błotnego oraz wodnego. Dzięki temu można prowadzić badania ornitologiczne i obserwować zwyczaje wielu gatunków ptaków. Zarośnięte teraz jezioro, było niegdyś, we wczesnym średniowieczu ważnym szlakiem handlowym Wikingów z legendarnym portem, Truso, który niedawno udało się znaleźć archeologom.

Kanał Elbląski łączy Elbląg, Ostródę, Iławę, Miłomłyn, Zalewo i wiele mniejszych miejscowości. Daje żeglarzom dostęp do malowniczych jezior. Obleganych i modnych jak Jeziorak, ale znajdziemy też enklawy ciszy i spokoju. Trasę uatrakcyjniają stare mosty, pochylnie, śluzowania i dzika przyroda.
Już tylko sam Jeziorak, najdłuższe jezioro w kraju, oferuje mnóstwo wrażeń. Malownicze, sawannowe wyspy otoczone wianuszkiem drzew, liczne zatoki, ryby i lasy. Położona widokowo na skarpie, wieś Siemiany z rozwiniętą latem gastronomią, jest Mekką wodniaków i nie tylko. I oczywiście Iława, gdzie można wypożyczyć wszystko, co pływa i zakosztować portowego życia. Z północnych odnóg Jezioraka możemy dotrzeć do Zalewa.

Najstarszym kanałem w Polsce, Dobrzyckim. Ten niedawno zrewitalizowany odcinek, przekopano już w latach 1331–1334, połączył Jezioro Ewingi i prężne wtedy miasto Zalewo z Jeziorakiem.

Ostróda, to również walory śródlądowego portu z atrakcjami, bazą hotelową, dobrą gastronomią i bulwarem widowiskowych zachodów słońca. Okoliczne jeziora nie są tak oblegane, co docenia wielu turystów.

W Ostródzie swą siedzibę ma Żegluga Ostródzko-Elbląska, operująca flotą statków pasażerskich. A reklamuje się hasłem: „Statkiem po trawie”.
Na stronie firmy możemy się zapoznać z bogatą ofertą rejsów. Mamy odcinki krótsze i dłuższe, ze śluzami lub pochylniami. Z zapewnionym powrotnym transportem.
Kiedyś, rejs statkiem z Ostródy do Elbląga trwał 8 godzin. Obecnie jest do wyboru wiele krótszych odcinków. Jezioro Drużno i pochylnie to trasa od Elbląga do Buczyńca. Z Ostródy, rejsy do Miłomłyna lub Starych Jabłonek ze śluzowaniami, oraz wycieczki po Jeziorze Drwęckim